Μαζί με τα ξερά

Καίγεται ο κόσμος υπό βροχή κι εμείς διυλίζουμε τον κώνωπα μπας και καταλάβουμε τι συμβολίζει η αγράμπελη. Δεν ωφελεί πια η αποχή από τις καύσεις και η κάλυψη πίσω από τις βολεμένες νοικοκυρές. Ας μας καταλάβει ο οίστρος του κατακλυσμού, όχι η καταληπτική μανία κτιρίων. Αυτοί οι παραλογισμοί καταντούν εξωφρενικοί. Λουκέτα και πράσινα καρουζέλ από διαμαρτυρίες πλανεμένες. Δεν καταλαβαίνω. Αυτή η βροχή που πέφτει τώρα με μανία μπορεί να απαντήσει;

Μαύρα στίγματα

Αυτά είναι σύννεφα υγρά, όχι καπνού, όχι δακρυγόνων. Και οι κουρούνες αυτές, τα μαύρα πετούμενα, δεν είναι κουκουλοφόροι ασύδοτοι, οργίλοι, εκφοβιστές.
Φοβάμαι πως δεν επιτρέπεται μια τέτοια νύχτα να προβάλω τη γλυκιά μελαγχολία. Δεν επιτρέπεται από τα βράχια -εκ του ασφαλούς-να ρέπω σε συμβολισμούς. Τα γεγονότα είναι έκτροπα κι η απόμακρη πρωτεύουσα πια ρημαδιό. Δε χρειάζεται πια λαμπιόνια για να φωταγωγεί το χάος της. Εορτάζει τη φρίκη. Είναι μίλια αυτό το νησί μακρυά,
αλλά νιώθεται η αποφορά.