Μαζί με τα ξερά

Καίγεται ο κόσμος υπό βροχή κι εμείς διυλίζουμε τον κώνωπα μπας και καταλάβουμε τι συμβολίζει η αγράμπελη. Δεν ωφελεί πια η αποχή από τις καύσεις και η κάλυψη πίσω από τις βολεμένες νοικοκυρές. Ας μας καταλάβει ο οίστρος του κατακλυσμού, όχι η καταληπτική μανία κτιρίων. Αυτοί οι παραλογισμοί καταντούν εξωφρενικοί. Λουκέτα και πράσινα καρουζέλ από διαμαρτυρίες πλανεμένες. Δεν καταλαβαίνω. Αυτή η βροχή που πέφτει τώρα με μανία μπορεί να απαντήσει;

Μαύρα στίγματα

Αυτά είναι σύννεφα υγρά, όχι καπνού, όχι δακρυγόνων. Και οι κουρούνες αυτές, τα μαύρα πετούμενα, δεν είναι κουκουλοφόροι ασύδοτοι, οργίλοι, εκφοβιστές.
Φοβάμαι πως δεν επιτρέπεται μια τέτοια νύχτα να προβάλω τη γλυκιά μελαγχολία. Δεν επιτρέπεται από τα βράχια -εκ του ασφαλούς-να ρέπω σε συμβολισμούς. Τα γεγονότα είναι έκτροπα κι η απόμακρη πρωτεύουσα πια ρημαδιό. Δε χρειάζεται πια λαμπιόνια για να φωταγωγεί το χάος της. Εορτάζει τη φρίκη. Είναι μίλια αυτό το νησί μακρυά,
αλλά νιώθεται η αποφορά.

Αγράμπελη

Κάθε μέρα το κόκκινό της βαθαίνει. Είναι αυτό το πιο βαθύ ίσως απ' όσα συμβαίνουν τριγύρω.

Ένα βασανισμένο σώμα θα ξεψυχήσει σύντομα. Κι αυτό δεν είναι θανατολογία, ούτε περιστατικό ιατρικό. Είναι η Άννα. Δεν είναι άρα η αγράμπελη που βιάζεται να μαδήσει. Είναι η Άννα. Δε βιάστηκε να λιγοστέψει το τίμημα του πόνου.

Τζούφιος φερέοικος

Χωρίς ψυχή, σκέτο τ' απέξω,

διακοσμητική στέγη

προστατεύει το κενό

με αρμονία.

Λιομάζωμα

Τα χαμηλά κλαριά χωρίς καρπό, στα ύψη η εσοδεία. Κάποιος διερχόμενος θα άρχισε τη συγκομιδή πριν απ' τον ιδιοκτήτη. Και σε ποιον ανήκουν τα λιόδεντρα; Και σε ποιον τα κουκούτσια;

Λεμονανθός

Λειψός, χωρίς διαδικτυακή οσμή, ο ανθός που δένει. Το χειμώνα θα δώσει με πληρότητα την επιθυμητή ξινάδα του στη γλώσσα.

Το επουράνιο λουρί

Κάτω από αυτό τον αλλοτινό οικισμό φύεται νέα ζωή, δεμένη με γερό λουρί.

κοχλίας

Φορώντας το καβούκι του βγαίνει ο τέως γυμνοσάλιαγκας σεργιάνι. Σκάει μύτη με την πρώτη βροχή. Παίρνει το σπίτι του στον ώμο -και βγαίνει στο δρόμο. Έτσι προβάλλοντας απ' την ελάχιστη χοάνη της αυτάρκειας, κι ενώ τα σύννεφα -υγρά- κάτι τάζουν, αποτολμώ την έκθεση, κουβαλώντας το κέλυφος που πλακώνει και σώνει. Είναι η σκευή με τις προκαταλήψεις και τα κουσούρια. Θραύση. Παύση.

Όψιμη παραγωγή

Άργησε, αλλά τα κατάφερε η καρπουζιά να δώσει τελικά τον καρπό της, λίγο πριν αποσυρθεί η θερινή ώρα.